„Fire Force” tym tomikiem dobija do dwustu rozdziałów. No to powinno być na co popatrzeć, powinno być imponująco i wizualnie w ogóle mega. I jest. Ale na poziomie poprzednich tomików, choć, oczywiście, z odpowiednim uczczeniem tego swoistego jubileuszu. No to wiecie, jeśli Wam podobało się do tej pory – a całkiem fajna to seria i ma wiele rzeczy „do podobania się” – nadal podobać się Wam będzie, bo świetnie wchodzi i dostarcza dobrej rozrywki.

W dwudziestej trzeciej odsłonie serii autor pozwala nam trochę odpocząć od widowiskowości, zamiast tego oferując nam wiele innych równie intensywnych doznań. Brak walki nie oznacza bowiem, że manga nie potrafi mocno przyciągnąć uwagi czytelnika. Wręcz przeciwnie zaoferowane tu fabularne rewelacje angażują fana do tego stopnia, że nie może się on oderwać od lektury, zanim nie zobaczy ostatniej strony. W krótkim początku tomiku autor skupia się na zamaskowanej postaci, która nagle pojawiła się na scenie, aby wesprzeć i tak wycieńczonych już walką członków ósmego zastępu. Stanowi to zakończenie jednego etapu historii, która płynnie przechodzi do treści gdzie „ósemka” nie jest centralnym punktem. Nasza uwaga zostaje bowiem skoncentrowana na ich sojusznikach, którzy starają się ich na różny sposób wesprzeć. Porucznik 1 brygady prowadzi śledztwo, które prowadzi wprost pod ruiny opactwa, gdzie na bohaterów (i czytelnika) czeka kilka naprawdę mocnych scenariuszowych rewelacji. Na kolejnych stronach stopniowo odkrywane są nowe tajemnice, ciągle jednak pozostawiając wiele sekretów do odsłonięcia....