Czwartą część serii w bardzo dużym skrócie można byłoby podsumować określeniem „więcej wszystkiego”. Autor odkrywa tutaj przed czytelnikiem więcej szczegółów wykreowanego przez siebie świata, większą uwagę poświęca on na ukazanie złożoności niektórych wątków, na kolejnych stronach dzieła pojawia się również większa ilość bohaterów (zarówno tych znanych, jak i zupełnie nowych). Jedyne czego tutaj brakuje to widowiskowa akcja i niekończące się zgony głównego bohatera (ale tego mieliśmy nadmiar w pierwszych trzech odsłonach). Tom czwarty skupia się głównie na pokazaniu złożoności tego świata. Polityka, intrygi, plotki, knowania kandydatów do tronu i ich rycerzy, liczne dialogi, odkrywanie nowych sekretów. To właśnie tego typu treść jest tutaj dominująca. Powieść ma więc potencjał do tego, aby zaciekawić mocno czytelnika. Niestety, ale bardzo pozytywny odbiór całości psuje… główny bohater i jego zachowanie. Do tej pory Subaru był niekwestionowaną gwiazdą, która przyciągała uwagę wszystkich dookoła. Nagle zostaje on zepchnięty na dalszy plan, co dla takiego megalomana jest czymś niewyobrażalnym. Zaczyna więc on podejmować całkowicie irracjonalne decyzje, które zaczynają wszystkich denerwować. Począwszy od życzliwych my osób, przez jego „ukochaną” kończąc na samym czytelniku. Co prawda z kolejnymi rozdziałami jest on trochę „mniej irytujący”, ale nie zmienia to faktu, że jest to jeden z tych głównych bohaterów, którego naprawdę trudno jest lubić. Na całe szczęście dobrze wypadają tutaj inne postacie (w tym kilka nowych), które nieźle kontrastują z nastolatkiem.