Pierwszy tom serii „Fibi i jednorożec” okazał się całkiem niezłą rozrywką. Z jednej strony mocno naiwną i operującą schematami (zakochany w sobie jednorożec…), które jakoś do mnie nie przemawiały, z drugiej zaskakująco zabawną i momentami jakże trafną, jeśli chodzi o satyrę. Po część drugą, sięgnąłem więc z ochotą. Tym bardziej, że ten album został nagrodzony PNBA Book Award. I nie żałuję. Nadal co prawda opowieść ta nie do końca mnie kupuje – a wychodzę z założenia, że dobre opowieści dla dzieci są ponadczasowe, a przede wszystkim ponad podziałami wiekowymi i płciowymi – jednak bawię się dobrze i muszę stwierdzić, że najmłodsi z pewnością bawić się będą jeszcze lepiej.