Świetna kontynuacja poprzedniego tomu, kreska obłędna, scenariusz przyjemny, czekam na trzecią odsłonę i polecam.

Po pierwszym całkiem udanym tomie, „Głębia”, kolokwialnie mówiąc, zaczyna rozkręcać się coraz bardziej. Co za tym idzie, całość staje się także coraz lepsza, a tom drugi czyta się właściwie jednych tchem. O wiele lepiej, niż chociażby niektóre tomy „Uncanny Avengers” pisane przez tego samego scenarzystę.

Właśnie przyszła do mnie głębia. Otwieram pierwszą stronę i widzę piękną niebieskowłosą kobietę, która wygląda na ważną postać. No i super. TYLKO DLACZEGO PRZYKŁADOWE PLANSZE NA STRONIE SPOILERUJĄ JEJ ŚMIERĆ?! Nieładnie. A... paczuszka jak zawsze pierwsza klasa.

Przychodzę ponownie i tym razem z pełną opinią. Zacznę od pozytywów bo o nich chcę krótko. Mógłbym się rozpisywać jak genialne są rysunki, ale robiłem to już wcześniej a w drugim tomie poziom jest utrzymany. Żałuję, że Głębia nie została wydana w twardej oprawie. Minus o którym chcę się za to rozpisać to łopatologiczne wciskanie nam przez autora idei do łba. Jak dziecku. Miałem wrażenie, że komiks przestaje się skupiać na historii, którą nam opowiada. W zamian dostajemy monologi głównej bohaterki (i o zgrozo nie tylko) o poświęceniu, ideach, marzeniach i to dlaczego to robi. Tylko, że chyba zapomniała, że nikt jej o to nie pytał. Ostanie strony to kumulacja tego absurdu i najciężej przez nie przejść. Mam wielką nadzieję (hehe), że kolejne tomy odpuszczą nam kolejnych rozterek natury etycznej i duchowej i skupią się na opowiadanej historii. Na sam koniec, żeby nie było tak gorzko, wspomnę o dość widocznej inspiracji 1984, co osobiście uznaję za duży plus. Szkoda, że jeden z nielicznych. No, ale mimo to czekam. CZEKAM JAK TEN GŁUPI NA KOLEJNE TOMY.

Rick Remender bardzo umiejętnie rozwija swoją opowieść oraz świat przedstawiony. Bohaterowie dojrzewają nie tylko fizycznie. Ludzkość na wieść o sondzie, o której dowiedzieliśmy się w pierwszym tomie Głębi, budzi się z apatii i podejmuje kroki. Niestety jest to głównie przeszkadzanie w dotarciu do niej. Świat się zmienił, nie ma już sztuki, jest tylko brutalność. Nie ma nadziei. Ale czy na pewno? Może choćby garstka ocalałych kompanów Marika, jej matka Steel oraz nosząca skafander sternika Tayo znajdzie choćby szczątki nadziei? Jeśli tylko uda im się wymknąć z morderczych objęć krwiopijek… Więcej na https://www.monime.pl/zanim-spali-nas-swit-glebia-tom-2/